కేదార్ లోయ వరద గురించి తెలియని అనేక కథనాలు

కేదారఘాటిలో వచ్చిన జలప్రళయం సాధారణం గా ఎవరూ మరచిపోయి వుండరు. జీవితాన్ని అందించే నీరు ప్రళయంగా మారి విద్వంసం సృష్టించడం, మృత దేహాల దుర్గంధం మధ్య రోదిస్తున్న మానవత్వం,  యాత్రికుల నిస్సహాయతపై అలకనంద మౌనంగా కన్నీరు పెట్టడం, మనమంతా టీవీ ఛానళ్లలో చూశాం. కానీ ఈ క్లిష్ట క్షణాలలో యాత్రికులకు మద్దతుగా మారిన మానవత్వం యొక్క రూపాన్ని మనలో ఎవరూ చూసివుండము. విపత్తు సమయాల్లో, కుండపోత వర్షంలో, చెత్తాచెదారంతో నిండిన రోడ్లపై, ప్రాణాపాయకర రహదారుల గుండా వెళుతూ సంఘ్ స్వయంసేవకులు పగలు, రాత్రి సేవలో నిమగ్నమై ఉండేవారు. కేదార్ ఘాటిలో హెలిప్యాడ్‌ను నిర్మించడం నుండి, విపత్తులో అనాథలైన పిల్లలను చదివేందుకు ఏర్పాట్లు చేయడం వరకు, సంఘ్ పని ఇంకా కొనసాగుతోంది.

యోగేంద్ర మరియు బ్రిజ్‌మోహన్ బిష్త్‌ల పేర్లు మీలో ఎవరూ విని ఉండకపోవచ్చు, సంఘ్‌కి చెందిన ఈ ఇద్దరు స్వయంసేవకులు, సైన్యం మరియు వైమానిక దళం రాకముందే ప్రైవేట్ హెలికాప్టర్ ద్వారా ప్రయాణికులను సురక్షితంగా తరలించడం ప్రారంభించారు. జూన్‌ 16, 17 తేదీల్లో కురిసిన భారీ వర్షాల వల్ల అందుబాటులో ఉన్న హెలిప్యాడ్‌, హెలికాప్టర్‌ను ల్యాండ్‌ చేసేందుకు వీలు లేనంతగా ధ్వంసమైంది.

బాధితులకు అల్పాహారం అందిస్తున్న వాలంటీర్లు

ఆ తర్వాత ప్రాణాలను పట్టించుకోకుండా ఈ సాహసోపేతమైన యువకులు పారాచూట్‌తో దూకి మొదటి హెలిప్యాడ్‌ను నిర్మించారు, తర్వాత రాంబాడలో, కేదార్‌నాథ్ ఆలయం వెనుక, జంగల్ చట్టిలో సైనిక బృందం సహాయంతో హెలిప్యాడ్‌లను నిర్మించారు. అంతే కాదు రాంబాడ, ఘోడపదవ్, గౌరీకుండ్‌ల నుంచి హెలికాప్టర్‌లో చిక్కుకుపోయిన ప్రయాణికులను తరలించే పనిని వెంటనే ప్రారంభించారు.కొన్ని చోట్ల 50 అడుగుల ఎత్తు నుంచి తాళ్లతో కిందకు దిగి ప్రయాణికులను రక్షించాల్సి వచ్చింది. అంటే, యోగేంద్ర మరియు బ్రిజ్మోహన్ ప్రజలను రక్షించడానికి ప్రతిదీ చేసారు, సైన్యంలోని శిక్షణ పొందిన సైనికులు కఠినమైన శిక్షణ తర్వాత ఇలా చేస్తారు. పినాకిల్ ఏవియేషన్ కంపెనీ ఉద్యోగులైన ఈ యువ స్వయంసేవకులు, ప్రజల ప్రాణాలను కాపాడటానికి కంపెనీ నిరాకరించిన తర్వాత కూడా వారి ఉద్యోగాలను పణంగా పెట్టి ఈ పనిని కొనసాగించారు. ఇప్పుడు గణేష్ అగోడా గురించి మాట్లాడుకుందాం, అతను హార్ట్ పేషెంట్ అయిన ఒక పెద్దాయనను  రక్షించడానికి, అతనిని తన భుజంపై మోసుకుని, మంజగావ్ నుండి మనేరి వరకు 6 కిలోమీటర్ల దూరాన్ని కాలినడకన చేరుకున్నాడు. ఇలాంటి ఎన్నో కథలు ఘాటీ లో తెలియాడాయి కానీ అవి అన్నీ మరచిపోబడ్డాయి.

కేదార్ లోయలో సేవాదూత్

కష్ట సమయంలో యాత్రికులతో ప్రతీ క్షణం ఈ స్వయంసేవకులు కొన్నిసార్లు సేవకులుగా కొన్ని సార్లు సంరక్షకులుగా నిలిచారు. మనేరి సేవాశ్రమం, చంబా యొక్క డిఖోల్ గ్రామం నుండి ఉఖిమత్ సమీపంలోని భేయోండాండ్ వరకు, సహాయక శిబిరాల ద్వారా ఆహారం, బట్టలు మరియు పాత్రలతో సహా అవసరమైన అన్ని వస్తువులను పంపిణీ చేశారు. ఒక్క మనేరిలోనే 10,000 మంది యాత్రికులు భోజనం చేశారు. డిఖోల్‌లో 20,000 మందికి సహాయ సామగ్రిని పంపిణీ చేశారు. చమోలిలోని సరస్వతీ శిశు మందిరం అయినా, మనేరిలోని సేవాశ్రమం అయినా, రెండు ప్రాంతాలు చాలా రోజుల పాటు సహాయ శిబిరాలుగా మిగిలిపోయాయి, ప్రయాణికుల నుండి సైనికుల వరకు అందరూ ఇక్కడే భోజనం చేశారు.

విపత్తు ముగిసిన వెంటనే, మిగిలిన సంస్థలు తమ బ్యాగ్‌లను సర్దుకున్నాయి మరియు ప్రభుత్వ సహాయం కూడా మందగించగా, సంఘ్ పని ఉత్తరాఖండ్ దైవీయ ఆపదా సమితి ద్వారా కొనసాగింది. గౌరీకుండ్, రంబాడా, సోనార్‌చట్టి, సోన్‌ప్రయాగ్‌తో సహా మొత్తం కేదార్ లోయలో విధ్వంసం సంభవించింది. స్థానిక ప్రజలు తమ ఇళ్లు మరియు ఉద్యోగాలను కూడా కోల్పోయారు. కనుచూపు మేరలో జీవించే మార్గం కనిపించలేదు. ఆ తర్వాత కమిటీ పునరావాస పనులు ప్రారంభించి ఇప్పటి వరకు చేస్తోంది. వరదలో అనాథలైన 6 నుంచి 12 ఏళ్లలోపు 200 మంది చిన్నారుల కోసం నైత్‌వాడ్, లక్షేశ్వర్, కోటి కాలనీ, గుప్తకాశీలో నాలుగు హాస్టళ్లు నడుస్తున్నాయని కమిటీ ఆర్గనైజేషన్ మంత్రి రాజేష్ తప్లియాల్ చెప్పారు. ఇప్పటికీ కొన్ని గ్రామాల్లో విద్యుత్‌ తిరిగి రాలేదు, ఆయా గ్రామాల్లో సోలార్‌ దీపాలు పంపిణీ చేశారు. బాధిత గ్రామాల్లోని 100 మంది పేద పిల్లలకు చదువు కొనసాగించేందుకు నెలకు రూ.1000 ఉపకార వేతనం కూడా అందజేస్తున్నారు. ఉషధ, సయనట్టి సహా ఎనిమిది గ్రామాల్లో వైద్య కేంద్రాలు నిర్వహిస్తున్నారు. విధ్వంసానికి గురైన గ్రామాల్లోని వితంతువులు, నిరుద్యోగ యువత కోసం కుట్టు, కంప్యూటర్ సెంటర్లు నిర్వహిస్తున్నారు. ఇది మాత్రమే కాదు, పిల్లలను చదివేందుకు ప్రాథమిక స్థాయిలో 4 శిశు మందిరాలు మరియు 8 బాల సంస్కార కేంద్రాలు కూడా ఘాటీ లో నడుస్తున్నాయి. నారాయణకోటిలో 30 పడకల ఆసుపత్రి కూడా నిర్మించబడింది, ఇక్కడ విపత్తు బాధితుల కుటుంబాలకు దాదాపు ఉచిత చికిత్స లభిస్తుంది. నాలుగు సంవత్సరాలలో, ప్రతి ఒక్కరూ ఈ ప్రళయాన్ని మరచిపోయారు, కానీ కమిటీ ద్వారా స్వయంసేవకులు  ఇప్పటికీ పునరావాస పనిలో నిమగ్నమై ఉన్నారు.